می‌خواهم مشکی بنویسم

آنهایی که می نویسند، خوشحال که باشد به رنگ مورد علاقه یشان حروف را می چینند کنار هم، مثلاً من به رنگ بنفش.

یا وقتی که پرشور باشم قرمز می نویسم و امیدواری را هم صورتی قلم می زنم.

آبی را می گذارم برای زمانی که احوالاتم خوب است و سبز را برای وقتی که لذت می برم از حالم، زرد و نارنجی را هم تقسیم می کنم بین ساعت های خنده.

بر روی بال عشق هم که باشم، رنگی می نویسم، در هجران هم دل و قلمم هر دو رنگ خاکستری می گیرند؛

اما حالا می خواهم مشکی بنویسم، به خاطر امام محبوب و مظلوممان حسین (ع)، به خاطر اربعینی که باز هم چشمانم لمس نمی کند کربلای تعالی را.

به خاطر لیاقت نداشتن و خوب نبودنم به حدی که مسافر راه عشق باشم.

می خواهم مشکی بنویسم به خاطر ظلمی که بر کودک سه ساله ات روا شد به دلیل گناه بی گناهی.

می خواهم مشکی بنویسم به خاطر سرخی خون ۷۲ تن شهید نینوایت.

می خواهم مشکی بنویسم برای خودم، برای خودمان.

چرا که داری می بینی خدایت را آنطور که باید نمی پرستیم.

چرا که اگر کارنامه یمان پر باشد از گناهان کوچک، خودمان را گول می زنیم: اینها که چیزی نیست، خیلی ها گناهان بدتر و بزرگتر انجام می دهند.

می خواهم مشکی بنویسم برای حماقت اینکه فرصت توبه در آینده هست، آینده ای که هیچ از آن نمی دانیم، آینده ای که نمی دانیم ممکن است امروز باشد و فردا نه.

می خواهم مشکی بنویسم به خاطر گناهان بزرگی که مرتکب شده ایم و احمقانه فکر می کنیم خدای حسین آنقدر بخشنده نیست که ما را ببخشد پس ادامه می دهیم و گناه روی گناه می گذاریم تا برسیم به خودِ خودِ در جهنم.

می خواهم مشکی بنویسم به خاطر گناهانی که به خاطر نداریمشان، و مشکی تر بنویسم به خاطر گناهانی که یادمان رفته اینها هم گناه هستندها.

می خواهم مشکی بنویسم به خاطر بدی هایی که خودمان بر خودمان روا داشتیم، به خاطر غلط هایی که به امید خریدن لاک پاکن از آنها گذشتیم، اشتباهاتی که امروز فردا کردیم و هنوز که هنوز است از دفتر زندگیمان خط نزدیمشان.

می خواهم اشکم بریزد روی سطرهای مشکی، سجده کنم و عفو بخواهم از خدایی که یادم رفته قادرترین است و بخشنده ترین، می دانم که پشیمانی ام را که ببیند، لبخند می زند، دست می کشد بر روی سرم و کلی لاک پاک کن مجانی مهمانم می کند.

فرصتش هم اکنون است نه فردا و نه پس فردا و نه هیچوقت دیگر، هم اکنون که جن و انس متوسل شده اند به امام مظلومان حسین (ع). همه می دانیم که خدا روی حسین (ع) را زمین نمی زند پس فرصتمان را دور نیندازیم.

اربعین حسینی تسلیت باد