یا مهدی (عج)

سلام آقا جان

شرمنده‌ام اگر وجدانم همین که نامت را بردم، یقه‌ام را گرفت که:باز کارت گیر افتاد.

شرمنده‌ام که وقتی خیالم آسوده است و حالم سرجایش، یادم نمیرود فلان کتاب را تا صفحه‌ی چند خوانده‌ام اما فراموش میکنم مدتهاست نه دعای عهدی خوانده‌ام و نه لب باز کرده‌ام برای گفتن یک جمله ساده، اللهم عجل لولیک الفرج را میگویم.

ساده فراموشت میکنم امام نجات...امیر خوبیها نگاهم میکند و میگوید:تو شیعه‌ی مایی، غافل؟

و من نمی‌شنوم، گوشهایم پر است از روزمرگی‌هایم، نه اینکه ندانم، دانسته غفلت میکنم و گناهم را کوچک میشمارم، و چه گناهی بالاتر از کوچک شمردن گناهانم؟

کلی کار مهم دارم، باید تا آخر امروز فلان نامه را ایمیل کنم برای فلان‌جا، باید کمک کنم برای کارهای خانه، باید کلی فیلم ببینم و کلی کتاب را تمام کنم، خلاصه که برای خواندن دعای فرجت وقتی ندارم و به روی خودم هم نمی‌آورم، شرمنده‌ام که خدایت باید سنگی جلوی پایم بیندازد تا زمین بخورم و دستت را برای برخواستن، طلب کنم.

چقدر کم تو را می‌خواهیم و چقدر زیاد توقع بودنت را داریم!

چقدر از نیامدنت گله میکنیم و چقدر گناه روی گناه می‌گذاریم!!

چقدر مهربانی مهدیِ فاطمه که هنوز هم برایمان دعا میکنی و ما چقدر فراموش کاریم و لاقید!!!

اوضاع در نیامدن‌هایت خوب نیست، هیچوقت نبوده اما حالا بدتر از همیشه است پس خدایا لطفی به بندگان غافل و نیازمندت بکن، همه‌ی ما محتاج اویم، حتی آنهایی که سخره میگیرند انتظار برای صاحب زمانت را...

...العَجَلَ العَجَل یا مَولایَ یا صاحِبَ الزَّمان...