پراکنده نوشت (۵)

پیش نوشت: همان همیشگی D:

 

۱~ قرار است اگر شد و اگر توانستم یک کار جدید را انجام دهم، در واقع یک شغل، این را مینویسم برای اینکه بخودم بگویم حتی اگر نشد بعدتر بهترش میشود.

۲~ در برابر ایشون فقط میشه گفت: برنامه‌ریز کی بودی تو؟ *شکلک خنده* اثری که دیدید از برادر جانم بود =)

۳~ از سریال‌های نمایش‌خانگی که دیدم مطمئناً برای آقازاده جایگاه ویژه‌ای قائلم. مخصوصاً نسبت به دل‌ناپسندِ دل یا مانکن یا... اینکه ما بخاطر بازیگر فیلم ایرانی را می‌بینیم تا حدودی درسته و همینطور اینکه اگر بدونیم آخرش پشیمان میشویم باز هم ترجیحمان است، ببینیم. عاشقانه را خاطرِ خانم بیات دیدم و آقای سیدی، همانطور که گیسو را‌ می‌بینم که امید دارم روندی سر و ته‌دار داشته باشد... خوب، بد، جلف ما را گذاشت در اجبار، فیلمهایش را که می‌دیدیم توقع سریال نداشتیم اما شد و ایده‌ی باحالی هم درآمد و دارای سکانسهای قشنگ، از آن سریالها که تهش پشیمان نشدی که هیچ، لذت هم بردی. و می‌خواهم زنده بمانم که خوب بوده تا بحال و دوست داشتنی، هشت قسمتش را پشت سرهم دیدم و انقدر جذاب آمد در نگاهم که همان ابتدا دانستم خانواده هم می‌پسندند، اینگونه شد که یکبار هم از اول تا آخرین قسمتی که آمد با پدر دیدیم و برادر کوچکتر. البته این بنوعی توفیق اجباری بود چون هماهنگی تلویزیون با لپ‌تاپ و سینماخانواده وظیفه‌ای‌ست بدوش بنده. قسمت یازده عالی بود واقعاً، سکانس میز و تفنگ. سکانس حرفهای عماد و... انقدر جذابه که پیشنهاد میکنم حتی اگه فیلم رو هم ندیدین، این سکانس رو از دست ندید. در برنامه‌ی همرفیق این سکانس بعنوان سکانس رفاقت میتونه بی‌نظیر باشه.

۴~ یک شب که چشمم خورد به تلویزیون یک اقدام زیبا دیدم.

۵~ هر چه فکرش را میکنم می‌بینم نمیشود پادکستی که گوش میدهم را معرفی نکنم، اما بخودم می‌گویم هنوز وعده‌های نوشته‌هایی که داده‌ام را انجام ندادم. تأخیری شاید باشم اما فراموشکار نه. ان‌شاءالله در اولین فرصت.

۶~ اینو نشونم میده و میگه: آبجی توی ماینکرفت تو رو درست کردم.
میگم: قربونت برم آبجی ولی شبیه من نیست که :*)
یکبار دوستم گفت: چرا به داداشت میگی آبجی؟ گفتم: این آبجی یعنی ای داداش ماهی که من آبجیتم :))